SPR-gen
Ook bekend als: dystonie, dopa-responsief, als gevolg van sepiapterine-reductasedeficiëntie; Dopa-responsieve hypersomnie, DYT-SPR, SPR-deficiëntie
– OMIM#612716 https://omim.org/entry/612716
- De ziekte:
Het fenotypische spectrum van sepiapterine-reductasedeficiëntie (SRD), dat varieert van significante motorische en cognitieve stoornissen tot slechts minimale bevindingen, is niet volledig begrepen.
- De symptomen:
Klinische kenmerken bij veel getroffen individuen zijn onder meer motorische en spraakachterstand, axiale hypotonie, dystonie, zwakte, en oculogyrische crises; symptomen vertonen dagelijkse fluctuaties en slaapvoordeel. Het ontbreken van vroege tekenen of symptomen sluit de diagnose niet uit.
Andere veel voorkomende kenmerken zijn onder meer parkinsonverschijnselen (tremor, bradykinesie, gemaskeerd gelaat, stijfheid), hypertonie van ledematen, hyperreflexie, intellectuele achterstand, psychiatrische en/of gedragsafwijkingen, autonome disfunctie, en slaapstoornissen (hypersomnolentie, moeite om in slaap te komen of in slaap te blijven, en slaperigheid).
De meeste getroffen individuen vertonen niet-specifieke kenmerken in de zuigelingentijd, waaronder ontwikkelingsachterstanden en axiale hypotonie; Andere functies ontwikkelen zich in de loop van de tijd.
- Maatregelen die moeten worden genomen in geval van een vroege diagnose:
Baby’s met een positieve genetische test (met biallelische pathogene varianten in het SPR-gen ) moeten onmiddellijk worden doorverwezen naar een kinderneuroloog voor klinische evaluatie.
Biochemische correlatie wordt aanbevolen met CSF-dosering van neurotransmitters en pterines. Verwacht wordt dat er lage niveaus van 5-hydroxyindoleazijnzuur (5-HIAA) en homovanillinezuur (HVA) en een verhoogd totaal biopterine en dihydrobiopterine (BH2) zullen zijn.
SRD is een levenslange ziekte die levenslang beheer en regelmatige follow-up met een kinderneurologiecentrum vereist, het beheer wordt verzorgd door een multidisciplinair team.
L-dopa in combinatie met carbidopa (of een andere perifere decarboxylaseremmer) is de belangrijkste therapie die wordt gebruikt om CZS-dopaminedeficiëntie te corrigeren.
De behandeling moet zo vroeg mogelijk worden gestart om onomkeerbare neurologische schade te voorkomen.
De dosering van L-dopa kan variëren van 0,1 tot 16 mg/kg/dag. Voorbijgaande dyskinesieën treden vaak in eerste instantie op als gevolg van de behandeling, maar worden meestal opgelost door de dosering te verlagen. Bij patiënten bij wie onvoldoende verbetering van de symptomen optreedt onder behandeling met L-dopa, moet 5-hydroxytrytofaan (5-HTP) in een dosering van 0,14 tot 6 mg/kg/dag worden gegeven in combinatie met carbidopa (om bijwerkingen te verminderen), aangezien combinatietherapie kan leiden tot verdere verbeteringen van motorische en slaapsymptomen.
Deze medicijnen corrigeren motorische afwijkingen het meest consequent; Bij sommige individuen blijven cognitieve manifestaties echter refractairder.
Te vermijden middelen: hoewel er geen bijwerkingen met specifieke middelen zijn gemeld bij patiënten met SRD, moeten de volgende op theoretische basis worden vermeden: sulfageneesmiddelen, methotrexaat, lachgas, neuroleptica en andere dopamine-antagonisten (bijv. metoclopramide).
Erfelijkheidsadvies dient aangeboden te worden aan familieleden die risico lopen.
- Voor meer informatie:
Biblio: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK304122/